നിരാശയുടെ കറുപ്പിനുള്ളില്
ശ്വാസമെടുക്കാനാവാതെ ഞാന്,
പാളങ്ങളിലുരഞ്ഞുനീങ്ങിയ
ട്രെയിനുമെന്നെ അസ്വസ്ഥനാക്കി.
അക്ഷരങ്ങള് സംവേദിക്കുന്ന
പുസ്തകത്തില് കണ്ണുകളുഴറി,
ചിന്തകളെന്നില് നിന്നടര്ന്ന്
പടിപ്പുരയ്ക്കു പുറത്തേക്ക്..
കണ്മുന്നിലോടിമറഞ്ഞ നിഴലുകള്
പോയകാലങ്ങളെ ഓര്മ്മപ്പെടുത്തി.
മുറിയുടെ വടക്കേമൂലയിലെ
തകരപ്പെട്ടിയില് കണ്ണുകളുടക്കി.
തുരുമ്പിച്ച ഓര്മ്മളെ കുത്തിനിറച്ച
തകരപ്പെട്ടിയില് പൊടിപിടിച്ച
പ്രണയത്തിന്റെ തുണ്ട്,
അതെന്നെ നോക്കി ചിരിയ്ക്കുന്നു;
പരിഹാസത്തിന്റെ ചുവയുള്ള ചിരി !!
മനസ്സിന്റെ പ്രത്യക്ഷമായ മാറാല
-യ്ക്കപ്പുറത്ത് അവ്യക്തമായൊന്ന്
പരിഹസിച്ചുചിരിക്കുന്നുണ്ട്,
എന്റെ പ്രണയത്തിന്റെ ആത്മാവ്.
അതെന്നെനോക്കി
ഉറക്കെചിരിക്കുകയാണ്..!!